Δημογραφική διάρθρωση τον πληθυσμού.
Η κοινότητα Δισπηλιού, από τότε που υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία μέχρι την απογραφή του 1991 έχει να παρουσιάσει αξιόλογες πληθυσμιακές εξελίξεις.
Το 1913 αριθμούσε 252 άτομα και ως οικισμός Δοκωνάκων (Δουπιάκων) μαζί με τον οικισμό Σλήμιστα (σημερινή Μηλίτσα) υπαγόταν διοικητικά στην Κοινότητα Σδράλτση, τους σημερινούς δηλαδή Αμπελόκηπους. Αργότερα το 1926 στα πλαίσια των διοικητικών μεταβολών στους δήμους και τις κοινότητες της περιοχής ο συνοικισμός Δουπιάκων της κοινότητας Καστοριάς μετονομάστηκε σε Δισπηλιό και το 1936 αποτέλεσε ομώνυμη Κοινότητα.
Με τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 και την προσέλευση των προσφύγων από τη Μικρά Ασία, την Ανατολική Θράκη, τον Πόντο και άλλες περιοχές στην Ελλάδα επήλθε μια μικρή αύξηση των κατοίκων στην κοινότητα.
Το 1940 ο αριθμός των κατοίκων στο Δισπηλιό έφθανε τά 357 άτομα, κατά την απογραφή του 1951 έφθανε τα 431 και το 1961 μειώθηκε στα 377. Κατά την απογραφή του 1971 το Δισπηλιό αριθμούσε 391 κατοίκους και κατά την απογραφή του 1981 747 άτομα και σύμφωνα με τα στοιχεία των δημοτολογίων της κοινότητας ο αριθμός των κατοίκων στο τέλος του 1991 έφθανε στα 1.385 άτομα.
Μεταναστευτική κίνηση
Η εξωτερική μετανάστευση των κατοίκων της Δυτικής Μακεδονίας μετά τον πόλεμο είχε αναμφισβήτητα αρνητική επίδραση στη φυσική εξέλιξη του πληθυσμού της.
Ο μέσος ετήσιος όρος απώλειας του πληθυσμού εξαιτίας της μετανάστευσης στη δεκαετία του 1960 για το νομό Καστοριάς έφτανε στο 22,5% και ξεπερνούσε κατά πολύ την υπεροχή των γεννήσεων με αποτέλεσμα ο νομός να ανήκει σε μια απ' τις μεγαλύτερες μεταναστευτικές περιοχές της χώρας. Για το Δισπηλιό τόσο η εσωτερική, όσο και η εξωτερική μετανάστευση στη δεκαετία του 1960 συνέβαλε στη στασιμότητα του πληθυσμού, αφού η ετήσια αύξηση των κατοίκων δεν ξεπέρασε το 0,37%.
Αξιοσημείωτη είναι η παλινόστηση που ακολούθησε στις δεκαετίες 1970 και 1980, όπου σύμφωνα με τα στοιχεία της κοινότητας έφθασε στα 238 και 640 άτομα αντίστοιχα.
Δομή του πληθυσμού.
Η έρευνα στη δομή του πληθυσμού κατά ομάδες ηλικιών στην κοινότητα Δισπηλιού για το 1971, 1981 και 1991 επιβεβαιώνει το αποτέλεσμα της μικρής βιολογικής αύξησης και το μεγάλο ποσοστό των κατοίκων που βρίσκονται στην πλέον παραγωγική ηλικία (15-45 ετών) λόγω εσωτερικής μετακίνησης των κατοίκων από άλλες περιοχές του νομού προς την κοινότητα.
Χαρακτηριστική είναι η αύξηση του ποσοστού των κατοίκων σε παραγωγική ηλικία και μείωση των ποσοστών στις μη παραγωγικές ηλικίες από 0-15 ετών και 65 ετών και άνω.
Η πυραμίδα του πληθυσμού στην κοινότητα του Δισπηλιού το 1991 δείχνει το έλλειμμα των μικρών ηλικιών από 0-15 ετών και των ηλικιών από 55 ετών και άνω, ενώ χαρακτηριστική παραμένει η διόγκωση της στις παραγωγικές ηλικίες από 15 εως 55 ετών.
Η υπεροχή του θήλεος πληθυσμού έναντι του άρρενος στην κοινότητα μόνο στις ομάδες ηλικιών από 20-30 ετοιν καταδεικνύει την έλξη που ασκεί ο οικισμός προς τις υπόλοιπες περιοχές του νομού στον τομέα της απασχόλησης.